In onze eerdere blogs heb je kunnen lezen wat aandachtig leven inhoudt. Zoals dat je leert waarnemen wat er is zonder er meteen iets van te vinden, aan te veranderen of mee te moeten, zodat je een zekere vrijheid ervaart ten opzichte van wat zich aandient. Dit betekent niet dat je nergens meer iets van zou mogen vinden of nooit meer tot actie mag overgaan; het houdt in dat je niet meer vanuit de automatische piloot reageert. Je kiest in vrijheid hoe je omgaat met de werkelijkheid.
Om deze vrijheid te vinden, is het nodig dat je je bewust wordt van al het oordeel in je gedachten. De bril waardoor je de werkelijkheid bekijkt, is een stroom van voor- en afkeuren. Deze gekleurde bril van je oordelen wordt voor een groot deel ingegeven door je overtuigingen.
Zo heb ik zelf jarenlang geleefd vanuit mijn overtuiging dat ik niet goed was. Omdat ik bang was dat mensen dit zouden ontdekken, verborg ik mezelf. Dit deed ik door presteren en pleasen. Door altijd met anderen bezig te zijn, in plaats met mezelf. Met goed mijn best doen en anderen pleasen probeerde ik mijn lage gevoel van eigenwaarde op te krikken. Dat werd mijn automatische piloot. Die heb ik niet zomaar weer kunnen ‘uitzetten’. Mijn vertrouwde manieren van denken en reageren waren zo ingesleten dat een strijd ertegen tot frustratie en ontmoediging leidde.
De weg naar vrijheid heb ik gevonden door te leren de werkelijkheid onder ogen te zien vanuit de onvoorwaardelijke liefde en genade die God geeft. Ik geloof dat de kern van genade is dat God jou en mij aanvaardt zoals we zijn, met al onze zwakheden en gebreken. Vanuit Gods genade ben ik anders gaan kijken naar mezelf en de wereld om mij heen. En ga ik ook anders met mezelf en de ander om: genadig.
Als aandachtig leven gaat over de werkelijkheid waarnemen zoals die is, helpt de genade van God mij om dat te doen. Om de werkelijkheid onder ogen te zien en te ‘nemen wat waar is’. Zonder genade is de waarheid over wie ik ben en wat ik verkeerd doe nauwelijks tot niet te verdragen. Het is te moeilijk om eerlijk te zijn als er geen genade en wel oordeel is! Ik heb gemerkt dat ik Gods onvoorwaardelijk liefde en genade nodig heb om me niet langer te verstoppen en tevoorschijn komen met alles wie ik ben en wat er is.
Ik heb geleerd mijn angsten onder ogen te zien, mijn onbetrouwbaarheid toe te geven, mijn trots te erkennen, de dubbelheid van mijn hart toe te geven, mijn kwetsbaarheid te beseffen, mijn pijn te voelen. En om precies dezelfde eerlijke waarheid ook bij de ander te durven zien en er eerlijk over te zijn. Dat betekent niet dat ik er al ben. Ik blijf onderweg om steeds meer vanuit genade, liefde en aanvaarding te leven. Elke dag mag ik God om genade vragen om dit meer en meer te doen en ik geniet van die genade, omdat die mij helpt om authentiek te worden en op ‘vrije voeten’ te staan. Hoe heerlijk is dat!
Wil jij dat ook? Neem dan eens de tijd om jezelf af te vragen door welke gekleurde bril van oordelen en overtuigingen jij jezelf bekijkt, wat jouw diepste overtuiging over jezelf is. En besef vervolgens dat God onvoorwaardelijk van jou houdt, jou aanvaardt zoals je bent mét jouw zwakheden en gebreken.
Wat merk je nu op aan gedachten, gevoelens en in je lichaam als je hierbij stilstaat?
Tekst: © Lenie Kap
Recente reacties