Rugpijn, jarenlang heb ik er geen hinder van gehad en ‘ineens’ was het er weer een poosje terug. ’s Ochtends bij het opstaan voelde ik me eenentachtig, in plaats van eenenvijftig. Schuifelend begaf ik me naar de badkamer en met veel moeite lukte het me om na het douchen m’n voeten af te drogen en mijn sokken aan te trekken. Maar toen vond ik het mooi geweest; ik zou naar de huisarts gaan.
Eenmaal daar kreeg ik te horen dat het een goed idee zou zijn om foto’s te maken en bloed te prikken, maar, zoals ik al vermoedde, er kwam niets uit. Alles bleek tiptop in orde.
Eerder dit jaar was ik met diezelfde klachten al bij een hulpverlener geweest om te vragen of zij eens wilde zien of ze wat kon vinden dat mijn pijn en stijfheid veroorzaakte. Maar ook zij had niets kunnen vinden en vroeg me: ‘ Vraag je niet te veel van jezelf?’ Ik sprong zowat uit mijn vel; dat wilde ik niet horen! Maar omdat het me zo raakte, ging ik bij mezelf te rade om te ontdekken of er niet een kern van waarheid in school.
Ik keek serieus naar wat ik anders zou moeten, kunnen en willen doen, en ik veranderde ook het nodige, maar de klachten bleven bestaan. Qua gedrag deed ik dan wel een stapje terug, maar mijn innerlijke houding ten opzichte van de pijn en hoe ik tegen mijn lichamelijke gesteldheid aankeek, bleef niet zo mild en accepterend. Ik joeg mezelf op door alles wat niet meer zo goed ging. Het bracht me uit balans en ik kwam daardoor weer wat meer in de vechtmodus terecht.
Ik wist dat deze innerlijke houding en de stress die dat met zich meebracht me geen herstel zouden brengen, dus zocht ik voor mijn lichamelijke klachten hulp bij een osteopaat. Door haar ontwapenende en vriendelijke houding kon ik (weer) erkennen en accepteren wat stress in mijn lijf had teweeggebracht. De vraag ‘Vraag je niet te veel van jezelf?’ kwam in een heel ander licht te staan. Door stil te staan en de werkelijkheid te accepteren, kon ik zien dat ik meer deed dan goed voor me was, meer deed dan God van me vroeg.
Toen kwam mijn ‘lijftekst’ uit Matteüs 11:28-30 (eigen vertaling) weer in beeld. Ben je moe, uitgewoond? Opgebrand door religie? Kom bij Mij, kom, trek er met Mij op uit en je zult je leven op orde brengen. Ik zal je laten zien hoe je tot echte rust komt. Wandel met Mij en werk samen met Mij. Kijk hoe Ik het doe. Leer de ongedwongen ritmes van genade.
Niet lang daarna herstelde mijn ziel, de stress raakte langzamerhand weer wat naar de achtergrond en mijn lichaam kreeg nieuwe kracht, terwijl ik dagelijks tijd nam om in stilte bij Hem te zijn en om van Hem te leren: goed is goed genoeg!
Ook jij kunt leren hoe je aandacht geeft aan wat jou stress geeft en hoe je daar met een mild en accepterende houding mee om kunt gaan. Onder andere door middel van de oefening Een oefening om even ruimte te maken voor jezelf en je adem.
Tekst: © Tineke Voorthuis
Recente reacties